เกมนี้เป็นเกมที่สนุกที่สุดในทัวร์นาเมนต์เลย ไม่ใช่เพราะเราเล่นดี แต่เพราะรูปเกมที่พลิกไปมาเรียกทั้งความตื่นเต้นและความหงุดหงิดความโล่งใจและอีกหลายๆอย่าง และก็ได้เห็นอะไรหลายๆอย่างจากนักบอลไทย เช่น
-ศุภชัย ใจเด็ดจับบอลแรกดีมากๆ
-สุมัญญา ปุริสาย นี่คือดีสุดในไทยลีกแล้วเหรอ
-ฐิติพันธ์ พ่วงจันทร์ เลือดร้อนตลอดเลย
-พรรษา เหมวิบูลย์ทำไมทำประตูได้บ่อยจัง
นัดนี้เอาตามความเป็นจริงทีมไทยก็คงจะชนะ เพราะทีมเราเหนือกว่าอยู่แล้ว และเล่นในบ้านบวกกับที่คิดว่าโค้ชคงมีทีเด็ดเกี่ยวกับการเปิดเกมบุกเก็บซ่อนมานานจะได้เอามาเปิดใช้สักทีเพราะออกไปนอกบ้านนี่โดนแฟนบอลบ่นกันมากมายถึงเรื่องเน้นเกมรับพอเริ่มเกมก็เอื่อยๆเหมือนเดิม โชคดีที่ได้ประตูเร็ว ในใจคิดว่าเกมนี้คงน่าเบื่อ แต่พอโดนตีเสมอได้ทำให้ความกังวลเริ่มมาในทันทีเพราะหากมีอะไรผิดพลาดจะตกรอบเอาง่ายๆได้เลยทีเดียวและมันก็ยิ่งกังวลหนักขึ้นเรื่อยๆเพราะแผนการบุกที่คิดว่าน่าจะมีมันไม่เห็นแสดงออกมาสักทียังคงเล่นบอลก๊องแก๊งกันต่อไปจนหมดครึ่งแรกทิ้งให้กังวลใจเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ แต่อีกใจหนึ่งก็ยังโล่งอกเพราะคิดว่าเป็นช่วงเวลาที่โค้ชจะได้ปรับแท็กติกใหม่ได้เสียที กลับมาดูครึ่งหลังต่ออย่างมีความหวังเต็มเปี่ยมเพราะเชื่อมั่นในระบบของลุงราเยฟว่าดีกรีโค้ชบอลโลกไม่น่าจะทำให้ผิดหวัง แต่ใช้เวลาไม่นานก็ผิดหวังเต็มๆเพราะทีมไทยยังเอื่อยๆก๊องๆแก๊งๆเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยในช่วงพักครึ่ง 10 นาทีผ่านไปโดยที่ไม่มีอะไรให้เห็นเลยหลังจากนั้นนักเตะคงเริ่มรู้ตัวว่าถ้าเสมอเราตกรอบมั๊งก็เลยเริ่มร้อนก้นวิ่งวุ่นกันให้เห็นบ้าง แต่ก็ยิ่งผลาญเวลาให้หมดลงไปเร็วขึ้นจากการไปไล่ทำฟาล์วและเริ่มจะมีอารมณ์กันขึ้นมาแต่ในสถานการณ์ที่กำลังจมดิ่งก็โชคดีที่ยังได้ประตูขึ้นนำซึ่งจะเห็นว่าประตูของไทยและลูกที่มีลุ้นส่วนมากมาจากลูกตั้งเตะเกือบทั้งนั้น ส่วนการยิงประตูจากการต่อบอลทำเกมนั้นไม่มีเลย หลังจากนั้นก็ค่อยโล่งใจแต่สถานการณ์มันเหมือนเดิมอีกแล้ว ไม่คิดว่ามาเลเซียจะยังยิงเราตามมาได้อีกลูกเฉยเลยก่อนเกมไม่คิดว่ามาเลเซียจะยิงประตูเราได้ด้วยซ้ำ ลูกแรกยิงเข้าเป็นประตูสุดสวยแต่คิดว่าคงไม่ได้ทำได้บ่อยหรอกยอมให้ไปได้ เพราะถ้าจะยิงไทยเข้ามันก็คงต้องลูกแบบนี้แหละถึงจะทำอะไรเราได้ คราวนี้ความเครียดมาเต็มเพราะจากรูปเกมที่ไทยแสดงออกมาให้เห็นนั้นไม่มีอาวุธอะไรจะไปยิงประตูเขาได้เลย ดูเกมไปพร้อมความหงุดหงิด เกมบุกก็ทำไม่เป็น ส่งบอลกันก็พลาด แถมบางจังหวะยังเล่นเหมือนลืมไปว่าไทยกำลังจะตกรอบยืนกันนิ่งไม่ขยับเลยก็มี ในใจก็คิดว่านี่คงจะมั่นใจได้แล้วว่าโค้ชคนนี้ไม่มีแท็กติกอะไรมาใช้เลย ทีเด็ดอะไรก็ไม่พกมา ใจหนึ่งก็คิดว่าตกรอบไปซะเลยก็ดีจะได้เห็นว่าโค้ชนั้นช่วยอะไรทีมไทยไม่ได้ มีอยู่อย่างเดียวที่ชอบมากเลยคือการเอา 2 เซ็นเตอร์ พรรษา เหมวิบูลย์ กับ เฉลิมพงษ์ เกิดแก้ว มาติดทีมชาตินี่แหละที่เรียกได้ว่าสุดยอดการหานักเตะ ชอบอย่างเดียวตรงนี้นอกนั้นรูปเกมที่เห็นมาตลอดคือเล่นกันไม่เป็นทีมเลย ทำมาก็หลายแมทช์แล้วยังไม่มีอะไรออกมาให้เห็น ขณะกำลังบ่นโค้ชในใจก้ยังหวังให้มีปาฏิหารอะไรก็ได้ให้ไทยทำประตูชัยให้ได้ เพราะจากรูปเกมแล้วไม่มีทางได้ประตูจากการเล่นปกติแน่นอน มั่นใจมากๆ ถ้าจะทำประตูชัยมันคงต้องลูกโชคช่วยสุด แต่ลุ้นไปจนหมดเวลาก็ยังไม่มีโชคจนสุดท้ายขณะกำลังทำใจว่าเรากำลังจะแพ้ ซึ่งมันเจ็บจี๊ดจริงๆ ทั้งที่รายการนี้มันก็ไม่ได้รู้สึกว่าสำคัญอะไรมากชนะได้แชมป์ก็ดีใจนิดเดียวเพราะเราเก่งอยู่แล้วแชมป์มันก็ปกติที่ต้องได้ แต่พอไม่ได้มันจี๊ดกว่าที่คิด แล้วนึกไปถึงคำพูดแฟนบอลคู่กัดกับแฟนบอลไทยคือเวียดนามที่บอกว่าจะรอเจอไทยนัดชิงเพื่อวัดกันให้รู้ไปเลยว่าใครจะเป็นแชมป์อาเซียน แล้วตอนนั้นนึกในใจว่า ไทยน่ะไปชิงอยู่แล้วแต่เวียดนามน่ากลัวจะตกรอบเพราะฟิลิปปินส์เขาเก่งกว่าเวียดนามเสียอีกมีแต่ลูกครึ่งตัวใหญ่ๆแล้วก็เล่นดีด้วย แต่ปรากฏว่านัดแรกเวียดนามก็เอาชนะเขามาได้ ถึงแม้นัดต่อไปเวียดนามผลจะออกมาอย่างไรแต่มันก็แสดงให้เห็นแล้วว่าเวียดนามทำได้นะ ชอบนักเตะเขาอยู่ 1 คน คือคองเฟืองอายุยังน้อยเลยยืมตัวไปเล่นที่ญี่ปุ่น J2 มาแล้วและบอกว่าอยากมาเล่นไทยลีกด้วยเขาพูดตรงดี ไม่มีจิกกันเหมือนแฟนบอล ทำให้รู้สึกชอบและลุ้นให้เก่งขึ้นมาพัฒนาวงการฟุตบอลอาเซียนอีกคน หลังจากที่ทำใจได้เรียบร้อยยอมรับความพ่ายแพ้ ไม่ได้แพ้จริงแต่เสมอก็คือแพ้เพราะเราตกรอบ อยู่ก่อนหมดเวลาช่วงทดเจ็บเราก็ได้จุดโทษเฉยเลย มันเหมือนเขียนบทมาแล้วว่าสุดท้ายไทยต้องชนะและรู้สึกว่ามันยุติธรรมหรือเปล่าที่เป่าจุดโทษก่อนหมดเวลาแบบนี้ แต่พอได้เห็นภาพช้าก็สบายใจเพราะมันชัดเจนว่าเขาเอามือปัดบอลชัดมาก แต่ก็ยังดีใจได้แค่ครึ่งเดียวก่อนเพราะต้องยิงเข้าให้ได้ก่อนถึงแม้โอกาสเข้าจะมีมากแต่สถานการณ์ตอนนี้มันกดดันมากแค่ไหนน่าจะรู้ดีเข้าหมายถึงไปต่อ ไม่เข้าคือตกรอบ คิดว่าต้องเอาคนที่จิตใจโหดเหี้ยมอำมหิตมายิงน่าจะมีโอกาสเข้าสูง คนอย่างฐิติพันธ์น่าจะดี แต่พอเห็นคนยิงเป็นอดิศักดิ์ก็งงนิดหน่อยว่าทำไมเป็นคนนี้ ก่อนหน้านี้เคยยิงจุดโทษเข้ามาแล้วแต่นั่นก็เพราะคงอยากจะปั้นให้ยิงเยอะๆในนัดนั้น แต่คงไม่ใช่ตัวยิงจุดโทษตัวหลักแน่ๆ แต่ในเมื่อเป็นเขาก็คิดว่าไม่เป็นไรไม่น่าจะพลาดยังไงโอกาสในการยิงเข้ามันก็สูงอยู่ดี แต่ความผิดหวังก็มาเร็วมากกรรมการเป่า อดิศักดิ์ยิงออก นกหวีดหมดเวลา จบเกม สรุปว่าเกมนี้สนุกมาก พลิกไปมาลุ้นกันเหนื่อย และก็ทำให้ได้เห็นว่าเกมรุกโค้ชไม่ได้เก็บไว้ แต่ไม่มีเลยต่างหาก นักเตะไทยความจริงแล้วเก่งๆกันทั้งนั้นอย่างน้อยก็เหนือกว่าเขาแต่เอามาเล่นด้วยวิธีไหนไม่รู้ทำให้เกมออกมาสะเปะสะปะได้เฉยเลย ความมั่นใจที่จะหาจากแชมป์อาเซียนก่อนไปดวลศึกหนัก เอเชี่ยนคัพ มันไม่มีเลยแล้วถึงเวลานั้นจะพร้องสู้เหรอ เรายังมีทีมคู่แข่งที่ต้องปราบด้วยนะคืออินเดียที่ดูแล้วเขาไม่เก่งแต่แฟนบอลยกให้เขาเก่งมากจนลืมตัว ที่ไทยต้องไปปราบให้อยู่หมัดในเวที เอเชีย แต่ตอนนี้เวียดนามในเวทีอาเซี่ยนเราก็ไม่ได้ไปปราบแล้ว ถ้าเขาได้เข้าชิงหรือได้แชมป์นี่ไทยเราคงโดนแฟนบอลเวียดนามจิกไปอีกนานตามเคย